آداب و روسم روستای گرجی بیان
روستای گرجی بیان از روستاهاي قديمي استان كرمانشاه است و سابقه سكونت نسبتاً طولاني دارد؛ ساختمان يك حمام قديمي كه تاريخ ساخت آن به دوره قاجاريه مربوط است، بيانگر قدمت و سابقه تاريخي اين روستاست.اما متاسفانه ب دلیل عدم رسیدگی ، این حمام ب دست فراموشی سپرده شده و مورد تخریب قرار گرفته،
مردم روستای گرجی بیان به زبان كردي سخن ميگويند البته زبان این روستا در طی سالیان دور قفقازی بوده است،دین روستا مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفري هستند.
براساس نتايج سرشماري سال 1385، روستاي گرجی بیان غریب ب 750نفر جمعيت دارد.
مردم روستا همانند ساير ايرانيان در اعياد ملي و مذهبي به جشن و سرور ميپردازند و در ايام عزاداري بويژه در روزهاي تاسوعا و عاشورا با برگزاري مراسم تعزيهخواني و سينهزني سوگواري ميكنند.
در ميان مردم روستا موسيقي محلي جايگاه ويژهاي دارد، در مراسم جشن و سرور و عروسيهاي محلي، سرنا و دهل كه رايجترين سازهاي محلي شمرده ميشود نواخته ميشود.
پوشاك مورد استفاده مردم روستاغالباً محلي است كه با طرحها و رنگهاي مختلف و تزيينات بسيار زيبا دوخته ميشوند، عرقچين، سربند، كرواسي فقيانه، كوله بال، قبا، سخمه، شال، سلته، كپنك، جافي، جوراب و گيوه عمدهترين پوشش مردان روستا را تشكيل ميدهد.
پوشاك زنان نيز عموماً از سربند، زيرپوش، پيراهنهاي بلند پرچين و گلدار، يل، قبا، روپوش و جافي تشكيل ميشود.
از معروفترين غذاهاي بومي اين روستا ميتوان به ماس او، اشاره كرد كه تركيبي از گندم بلغور شده و دوغ ترش است.
اكثر خانههاي روستاييان يك طبقه هستند و سقفهاي مسطح و پنجرههاي كوچكي دارند، منظره خانههاي روستا با ديوارهاي خشتي و همرنگ با طبيعت، نشانه درآميختگي فضاي روستا با طبيعت پيرامون است.
در ساخت خانههاي روستايي علاوه بر عوامل طبيعي، نحوه معيشت افراد و فعاليتهاي روزانه آنها نيز تأثيرگذار است، چنانكه خانههاي افرادي كه به مشاغل دامداري و زراعت اشتغال دارند با اشخاصي كه به كارهاي خدماتي و غيره ميپردازند از نظر فرم، وسعت و كاربريها متفاوت است.
مصالح عمده به كار رفته در خانههاي قديمي شامل سنگ، چوب، خشت و گل ميباشد؛ اما در ساخت خانه هاي جديد از مصالح مقاوم مانند آهن، سيمان و آجر استفاده ميشود.
روستاي گرجی بیان از نظر اقتصادي بر فعاليتهاي زراعي، دامداري و مشاغل خدماتي استوار است.
محصولات زراعي اين روستا شامل گندم، جو، نخود، باقلا، شبدر و يونجه است.
به سبب وجود مراتع غني و حاصلخيز، دامداري نيز در روستا رونق دارد، فرآوردههاي لبني از قبيل شير، ماست، كره و روغن حيواني از مهمترين محصولات دامي اين روستا به شمار ميآيند.
مردم روستا، بويژه زنان، در كنار فعاليتهاي زراعي و دامداري به توليد محصولات صنايع دستي ميپردازند.
مهمترين سوغات اين روستا مشتمل بر انواع فرآوردههاي لبني از قبيل دوغ، ماست، كره و كشك ميباشد.